Zondag 20 maart 2022 was de dag waar we lang op hebben gewacht. Eindelijk weer een reguliere activiteit zonder corona en zonder al die maatregelen die daarmee gepaard gingen. Iets vóór half tien vertrokken we richting de H. Gerlachuskerk voor onze jaarmis. Tijdens deze H. Mis stond de gebruikelijke erewacht op het altaar en het Klaroenkorps luisterde de H. Mis muzikaal op.

Na de H. Mis was het tijd voor het herdenken van onze overleden leden op het naastgelegen kerkhof. Het gebruik is dat de kranslegging, saluutschoten en The Last Post bij het laatst overleden lid plaatsvindt. Vorig jaar hebben wij -zoals jullie allemaal weten- helaas afscheid moeten nemen van Theo Schrooders, dus was zijn graf dan ook dé plek. De familie Schrooders heeft speciaal voor Theo en Mia een prachtige plaquette laten maken met ons logo erop, welk binnenkort aan het graf zal worden vastgemonteerd. Familie Schrooders, bedankt! Iets om trots op te zijn!

Aansluitend marcheerden we richting Burgemeester Quickx voor de groepsfoto. Deze is prachtig geworden en zal binnenkort ook in ons verenigingslokaal worden opgehangen. En daarna was het eindelijk tijd voor het schuttersmaal. Want het was toch wel koud buiten en de dag was natuurlijk erg vroeg begonnen. Maar niet voordat onze voorzitter ons verblijdde met een prachtige speech waarin hij onder andere benadrukte dat we onze vereniging positief moeten blijven uitdragen om zo alle negatieve vibes de wereld uit te helpen. We hebben een prachtige, eeuwenoude vereniging en daarmee hebben we goud in handen. Dat moeten we de rest van de wereld ook bijbrengen.

Na het heerlijke schuttersmaal was het dan tijd voor de huldiging van onze jubilarissen. En we hadden nog wat andere verrassingen in petto. Eerst werd onze nieuwe tambour-maître Roana Hessels geïnstalleerd door onze voorzitter en gezegend door onze geestelijk adviseur Pastoor Burger. Raoul Backus werd uitgebreid bedankt voor zijn hulp en inzet de afgelopen jaren en gelukkig mag Roana nog een tijd van zijn coaching gebruik maken. Hiermee hebben wij misschien wel de primeur: de jongste tambour-maître van een schutterij. Roana heeft er in elk geval heel veel zin in en is erg gemotiveerd om er een succes van te maken. Top om te zien dat we wat dat betreft toch nog wat jeugd in ons midden mogen hebben.

Daarna was het tijd voor de huldiging van Anne-Miek Botty-Maassen die haar 25-jarig jubileum vierde. Lid vanaf 28 juni 1988, maar even ertussen uit geweest. Natuurlijk tellen de eerdere jaren gewoon mee, waardoor we haar vandaag mochten huldigen. Sinds jaar en dag marketentster geweest, redactielid van het kwartaalblad, lid van het beterschapscomité en steun en toeverlaat van wijlen Clement Botty. En bij haar hernieuwde lidmaatschap heeft ze ervoor gekozen om fourier te worden en ons daarmee te ondersteunen en daar zijn we maar wát blij mee. Alex Ritzen van de RK ZLSB was aanwezig om de bondsmedaille in zilver aan haar uit te reiken en van ons kreeg ze natuurlijk ook een kleinigheidje en een mooi bloemetje. Anne-Miek, nogmaals van harte gefeliciteerd!

Naast Anne-Miek hadden we ook nog 2 jubilarissen die 12,5 jaar bij onze vereniging zijn, namelijk Ton Selten en Willem Selten. Die laatste was vanwege corona helaas afwezig, dus die huldiging halen we binnenkort nog eens goed in. Maar Ton mochten we wel even goed in het zonnetje zetten. Onze oud-buksmeester, grenadier, schietploeglid en positief kritische schutter. Lid vanaf 17 augustus 2009. In 2011 buksmeester geworden én samen met het gelegenheidskorps van de schutterij meegedaan aan de taptoe in Houthem. In 2015 met de schietploeg in Mechelen gewonnen en 6e geworden op het ZLF. Ton ontving van Dirk de medaille voor 12,5 jaar en een bloemetje, nogmaals proficiat!

En zo dacht ik dat we richting het einde gingen, want er was nog een bloemetje over voor Henri & Angèle die ervoor zorgen dat wij daar altijd terecht kunnen. Maar toen was er nóg een bloemetje over en dat was het moment dat alle ogen op mij gericht werden. Arno Roeloffzen nam het woord over van Dirk en reikte mij de wisseltrofee uit voor “Lid van Verdienste”. Deze ontving ik voor mijn inzet voor de vereniging, wat uiteraard voelt als 2e natuur en ik doe het heel graag. Daar stond ik dan, met mijn mond vol tanden, maar wel heel nederig en dankbaar. De trofee heeft een bijzonder plekje in ons huis gekregen.

Aansluitend bleven we gezellig nakeuvelen en genieten van deze prachtige dag.

LEVE SINT MARTINUS!