Wat een dag heb ik beleefd zeg! Ik ga het jullie eens allemaal vertellen! Want ik sta daar wel op die ene dag in het jaar te shinen in de tent, maar wat ik die andere 364 dagen doe daar ben ik wel een beetje geheimzinnig over. Ik kan natuurlijk niet alles vertellen, want jah.. What happens behind the gordijnen, stays behind de gordijnen.. Sorry, ben niet zo goed in Engels.. Wel in Limburgs, heb nu al zoveel dialecten mogen horen!
Sinds 1999 wissel ik elk jaar van “baas”. Ik weet al wanneer het zover is, want dan ga ik in “de zak” en dan word ik meegenomen naar búiten. Heeeerrlijk! Vorig jaar heeft een hele lieve baas mij verzorgd. Eric heette hij en ik heb horen fluisteren dat hij al eens eerder bij de schutterij is geweest en heel goed kan schieten. Zelfs zo goed dat hij mij al vaker heeft mee mogen nemen vanaf de sjöttewei bij het Chateau. Een paar dagen later mocht ik alweer in de zak, maar dan weet ik wel wat er gebeurt. Dan krijg ik een super coole tattoo erbij! Met de teamnaam van mijn nieuwe baasje erop! Ik heb al veel tattoo’s. Ook veel dezelfde, maar dat vind ik niet erg. Dan zie ik tenminste weer een bekend gezicht. “Team Asterix” staat er namelijk al een paar keer op en “Buurt Sint Gerlach” ook. Die laatste, sjongejonge wat heb ik daar allemaal mee meegemaakt hahaha! Misschien moet ik maar niet alles vertellen, want dan mag ik van de schutterij niet meer mee denk ik.
Maar nu gingen we dus naar de sjöttewei want ik hoorde de bekende stemmen van die meneer Harry die altijd leuke moppen tegen me vertelt en die meneer Martin die me altijd in mijn oor fluistert met wie ik mee mag. En dan mag je uit die zak.. Frisse lucht, allemaal die ogen op jóu gericht en allemaal die bewonderde gezichten die complimentjes geven, echt heerlijk!!! En dan zo rond 17.00 uur wordt het spannend, want wie gaat het dit jaar lukken om te winnen? Dit jaar hoorde ik allemaal geschreeuw om me heen en gelach en zag ik allemaal blije gezichten van een stel knappe dames. Wow, als dát wordt waar ik het komende jaar tegenaan mag kijken dan hoor je mij niet meer hoor! En jawel hoor, de dames hadden meneer Eric overtroffen en wonnen het Houthems Zestalschieten 2019.
En daar ging ik dan, in de zak en óp richting een prachtige woning met een gezellige schoorsteen en dat werd mijn troon. Ik word sindsdien regelmatig gepoetst tot blinkens toe, ik hoor alles wat zich in het dorp afspeelt en ze kijken me allemaal zo verliefd aan. Echt, ik ben in de bekerhemel terecht gekomen. Laat me hier maar staan hoor!
Met dank aan Rachelle Gelders voor de foto 🙂
Thank You For Your Vote!
Sorry You have Already Voted!