Het is alweer ruim een week geleden en na te zijn bijgekomen wordt het toch echt tijd om jullie deelgenoot te maken van deze mooie dag in onze schuttersgeschiedenis. Aangezien ik meestal degene ben die jullie via de socials op de hoogte houdt en ik vorige week zaterdag de eer mocht hebben om het laatste restje hout van de stang naar beneden te halen, zal ik de berichten vanaf nu even in de “ik-vorm” schrijven. Is anders ook zo raar. Hoop niet dat jullie dat vervelend vinden om te lezen. Zoals jullie me kennen, zal ik wel proberen om open en objectief te blijven. Met hier en daar een persoonlijke noot..

Vorige week zaterdag, 6 september 2025, vond in ons mooie Houthem-Sint Gerlach het jaarlijkse koningsvogelschieten plaats. Zoals jullie van ons gewend zijn, op het landgoed van Château Sint Gerlach. Want we zijn nog niet van plan om naar de kogelvanger te verplaatsen en op een houten plaat te schieten. Maar als het moment komt dat de overheid ons hiertoe verplicht, dan kunnen we niet anders. Maar tot die tijd lekker “gewoon op de sjöttewei”. We verzamelden om 12.45u bij het gemeenschapshuis voor het ophalen van ons koningspaar Nikita en Chris Hollanders, vertrek was gepland voor 13.00u. Maar zoals jullie ons kennen, vertrokken we later. Onze voorzitter en vaandeldrager Mathie was namelijk eerder druk met het afzetten van het schootsveld, dus die haastte zich al zo goed als hij kon. Ondertussen dachten Nikita en Chris vast dat we ze vergeten waren, maar dat was natuurlijk niet het geval. Het was gelukkig rustig op de weg en onze jeugdmarketentster Shalina regelde samen met opa Ad het verkeer op onnavolgbare wijze, dus we waren al snel in de Van Peltstraat. En daar stond dan ons prachtige koningspaar. Zoals we van ze gewend zijn tot in de puntjes verzorgd en klaar om opnieuw de strijd aan te gaan om het koningszilver. Ook de koningsvogel stond klaar om richting schuttersweide te worden gereden, uiteraard werd dat gedaan door onze jeugdmarketentster (en dochter van de hoogheden) Isabella. Ze was maar wat trots om dit taakje te mogen uitvoeren. Ook dit jaar zijn de beide grote vogels weer gemaakt door Aloys Ackermans, dankjewel!

Na een rondje om het plein werd de vereniging stopgezet en gedraaid waarna het koningspaar en Isabella met de koningsvogel haar intrede kon doen. Daarna marcheerden we snel naar de schuttersweide, want de genodigden stonden te wachten om samen met ons dit mooie evenement mee te gaan maken. Dit jaar hebben we voor het eerst sinds lange tijd weer bielemannen en die hebben natuurlijk ook een taak namelijk het beslechten van hindernissen die de weg blokkeren teneinde de schutters vrij baan te geven om door te kunnen marcheren. Dus was er van hout een wegblokkade gemaakt die onze bielemannen vakkundig doormidden hakten. Daarna kon het defilé beginnen voor de genodigden. Officieel ook voor de hoogheden binnen onze vereniging, maar door alle hectiek zijn die met ons meegelopen door het defilé. Ach ja, kan beuren.. Daarna marcheerden we tot de schietbomen waarna we werden stopgezet en gedraaid zodat de officiële opening kon beginnen. Onze huidige burgerkoning Herman Extra was ook aanwezig en ook hij was gedreven om zijn titel te komen verdedigen. Evenals Stijn Van Melick, onze jeugdtamboer die vorig jaar jeugdkoning werd en hiermee zijn beste muziekvriend Jules Hollanders nipt van het jeugdkeizerschap af hield. De wisselbeker die Stijn vorig jaar had gekregen, werd ingeleverd en ook hier was de strijd weer helemaal open. Voorzitter Mathie en afgevaardigde namens de gemeente Jef Kleijnen spraken de aanwezigen toe en geestelijk adviseur Pastoor Dieteren en kapelaan Shaiju Selestin zegenden het evenement waarna Nikita en Chris werden ontdaan van hun zilver en toen kon de strijd langzaam beginnen. Eerst de openingsschoten, want daar is het sommigen allemaal om te doen. Aan de “bek” van de vogel hangt namelijk een klein flesje drank en degene die het flesje naar beneden haalt is óf de eigenaar van een grote fles Ingendaeler (als het heel blijft) óf de pechhebber die een grote fles Ingendaeler aan de vereniging moet schenken (als het kapot gaat). Omdat Nikita afgelopen jaar schutterskoningin is geweest, mocht zij als eerste een openingsschot lossen op de koningsvogel en het flesje kwam -gelukkig voor haar- heel naar beneden. Mooie afsluiting van een voor hun hopelijk fantastisch schuttersjaar. Pastoor Dieteren was niet te genieten, want hij mag nooit het eerste schot lossen en loopt daardoor altijd die (gratis) fles Ingendaeler mis. Maar dat maken we zeker een keer goed, want zo’n gemotiveerde geestelijk adviseur(s) heeft onze vereniging -in elk geval in mijn schutterscarrière- nooit eerder gekend.

En toen begonnen we. Eerst met inschrijven en erna met schieten. Het was inmiddels alweer ruim 15u dus het werd tijd ook. Er waren voor de jeugdvogel 10 gegadigden die de strijd met elkaar omgingen. Zoals ook vorig jaar was de jeugdvogel een plaat die met een punaise aan touwtjes was vastgemaakt en aan die touwtjes zaten ballonnen die de kids met de windbuks kapot moesten schieten. En dat ging als een tierelier, maar toch bleef de vogel hangen. Dus heeft Stijn het heft in eigen hand genomen en met het 82e schot de punaise kapot geschoten en toen viel de vogel uiteraard wel naar beneden. Stijn Van Melick schoot zich hiermee dus voor de 2e keer achter elkaar jeugdkoning van onze vereniging. Volgend jaar kan hij nog kans maken op het jeugdkeizerschap, want tot 14 jaar mag je meeschieten op de jeugdvogel en hij wordt in oktober 2026 pas 14 jaar. Spannend!

Bij de burgervogel zijn er geen openingsschoten gedaan en werd meteen gestart met de wedstrijd. Hier waren maar liefst 15 schutters de strijd met elkaar aangegaan. Eerst startte Daniël Winckers (zoon van onze Houthemse Linda Knops) en hij schoot ook meteen het kleine flesje heel naar beneden. Hij kreeg een mooie fles Ingendaeler mee naar Zeeland. Uiteindelijk moest de burgervogel zich na 104 schoten al gewonnen geven. Want doordat er veel op dezelfde plek werd geschoten, kwam de burgervogel voor driekwart heel naar beneden. Mooie herinnering voor onze kersverse burgerkoningin Veerle Maas, die kon de vrij intacte vogel zo mee naar huis nemen. Ad en Kevin droegen haar 3 rondjes om de paal en zo was ze meteen ingeburgerd. Haar Orphée-muziekvrienden kwamen haar feliciteren, net als alle andere aanwezigen. Nog nooit meegedaan en meteen burgerkoningin. Dat lukt niet iedereen. Gefeliciteerd!

En dan… Dan wordt het ook bij de koningsvogel spannend. In het begin bleef hij maar rondjes draaien om de stang. Maar omhoog of omlaag, ho maar. Dus bleven we erop knallen. Uiteindelijk bleven er 10 schutters over die echt graag koning of koningin wilden worden: Sonny Jansen, Dirk Van Melick, Chris Hollanders, Ad Jansen, ikzelf, Nikita Hollanders, Kevin Schrooders, Mathie Broers, Danique Broers en Ashley Lardinois. Deze laatste heeft zich als burger op de koningsvogel aangemeld en daarmee alle rechten en plichten die daarbij horen, aanvaardt. Dit was uiteindelijk ook de schietvolgorde. Ik was die dag soort van omroeper, dus ik moest zorgen dat iedereen op tijd onder de buks stond. Af en toe was dat nog best lastig. Want doordat we maar met zo weinig zijn, hebben meerderen meerdere taken. Zo waren Kevin, Mathie en Ad regelmatig als bewaker van het schootsveld te ver weg om te schieten dus wachtten we even tot ze terug waren. En die laatste was dan ook degene die hem bíjna afschoot. De vogel ging na zijn schot een klein stuk omhoog en kwam daardoor kort los van de paal. Maar bleef wel hangen. En toen was ik de volgende. Aangezien ik nog nooit tot het einde op de vogel heb geschoten, was het echt spannend. Ad en Mathie gaven me de instructie “je hoeft ‘m maar te raken en hij komt naar beneden”.. Ja, makkelijk gezegd haha, waar moet je ‘m dan raken zodat ie niet toch stiekem nog een extra kogel nodig heeft. Aangezien ik al de hele week iedereen de kop gek had gemaakt dat ik koning ging worden, dacht ik bij mezelf dat ik maar gewoon moest schieten. Als het zo moest zijn, dan zou het vanzelf lukken. Het zilver hangt al over mijn jas (bewust gedaan ;-)) en de aangepaste kleding ligt al in de auto. Dus, vooruit met de geit! Kogel 193 erin. Voorspannen. En BAM! Gejuich, blije gezichten, knuffels en zoenen, álles kwam voorbij. Zelfs livestream vanuit Spanje met Erik en Eveline en een telefoontje uit Frankrijk met Rick. Én een zeer geëmotioneerde vader Gilbert Hambeukers, heel ontroerend en mooi om mee te mogen maken. 3 rondjes om de paal, arme Dirk en Rick die al dat gewicht moesten dragen. Maar waauw! Vanaf dat moment gaat alles in een stroomversnelling. Eigenlijk moet je afbreken, maar je bent in de wolken. De muziek wordt geregeld vanaf jouw gsm, maar je wil zoveel mensen appen en bellen. Er moet een berichtje op insta, maar welke foto? Dat hoofd gaat in overdrive. Bonnen halen, rondje geven, dat is even belangrijk. Daarna zorgen dat dat bericht op insta komt en dat het thuisfront op de hoogte wordt gesteld.

En dan de huldiging, want inmiddels werd het al langzaam donker. Eerst werd door onze keizer Harry Schurgers onze jeugdkoning Stijn gefeliciteerd. De wisselbeker kon weer mee terug naar Born. Stijn was maar wát trots. Daarna kreeg burgerkoning(in) Veerle Maas door commandant Ad het mooie -door José Roeloffzen in samenwerking met Trendysign Hulsberg gemaakte- burgerkoninglint omgehangen en werd haar een prachtige bos bloemen uitgereikt. De boeketten waren gemaakt door Aida’s Atteljeeke, heel mooi! Daarna was ik aan de beurt. Ik ga dit jaar als schutterskoningin het koningschap samen met mijn partner Dirk uitdragen. Dirk wordt dus mijn “draagkoning”. Hij werd dan ook gelijk erbij geroepen. De vogel werd omgehangen en het kroontje ging op het hoofd. Meteen twee gaten erin, want mijn hoofd is wat breder dan dat van Nikita. Maar af viel of waaide het definitief niet, dat kon niet. Dirk kreeg de rest van het koningszilver omgehangen, het boeket bloemen werd uitgereikt en daar stonden we dan met z’n vieren. Trotser dan trots en zin om aan het nieuwe schuttersjaar te beginnen. Nog even Chris plagen door met blote vingers over het schildje te wrijven, want hey: “zij moeten nog een keer uittreden en dus ook poetsen wat ik vies maak”.. En toen was het alweer tijd voor het afnemen van het defilé. Harry, Stijn, Veerle, Dirk en ik liepen alvast richting bordes van Château Sint Gerlach om te gaan klaarstaan en daarna kwam de schutterij naar ons toe gemarcheerd. Wat een gek gevoel is het om ze te zien aanmarcheren en je loopt er niet tussen. De schutterij werd stilgezet, wij mochten intreden en we marcheerden richting de Holle Eik. Daar aangekomen kon ik ook mijn moeder Els Hambeukers omhelzen, want door ziekte was het haar niet gelukt om naar de wei te komen. En daarmee was het cirkeltje zover als rond.

De spullen die niet meer nodig waren, werden in het materiaalhok opgeborgen en we gingen snel terug naar de wei om op te ruimen. Er was afgesproken dat een groot deel van de spullen in de tenten werden gezet en dat we ’s zondags pas verder zouden opruimen. De beveiliging van Château Sint Gerlach zou ’s nachts een oogje in het zeil houden en dat gaf ons de ruimte om toch nog even samen gezellig na te keuvelen en de dag te overdenken. En waar beter dan bij onze voorzitter Mathie en zijn echtgenote Danique. Het bleef nog lang gezellig met een hapje van de barbecue en een neutje Ingendaeler op de nieuwe koning(inn)en.